Hayatını ayakkabı tamir ederek kazandı

Ahilik geleneğinin son temsilcilerinden olan ayakkabı ustası Salih Ömürlü, 41 yıldır ayakkabıcılık yapıyor. Artık çırak yetişmediğini belirten Ömürlü, bulundukları çarşıda 16 tane ayakkabı tamir atölyesinden sadece 4 tane kaldığını belirtti.

Manisa’nın Şehzadeler ilçesinde bulunan tarihi Çarşı Mahallesi’nde uzun yıllardır esnaflık yapan ayakkabı ustası Salih Ömürlü, 41 yıldır ayakkabıcılık yapıyor. Artık çırak yetişmediğini belirten Ömürlü, Manisa’da bulundukları çarşıda 16 tane ayakkabı tamir atölyesinden sadece 4 tane kaldığını dile getirerek, "Ortaokulu bitirdim. 1984 yılında mesleğe başladım. Bu sene 41’inci senem. Meslekte çırak olayı bitti. Biz artık son temsilcileriyiz. Burada 16 ayakkabı tamircisi vardı şu anda 4 kişi kaldık. 10 taneye yakın çırak yetiştirdim ama sayacı olarak yetiştirdim. Sayacılık yaparken 10 tane eleman yetiştirdim. Liseyi bitiren çocuğu yetiştiremem. Yetiştirsem de bizim gibi zanaatkar olamaz. Zaten liseyi bitiren çocuklar bizim işi yapmaz. Ben de okula fazla ilgi duymuyordum ve bu işi severek yaptım. Meslek liselerinde öğretilenlerle bizim öğrettiklerimiz birbirini tutmaz çünkü biz mesleğin en dibinden geldik. Onlara da saygım var orada da ustalar var ama bizim yetiştirdiğimiz gibi yetiştiremez. Öğretmek kolay değil. ‘Aman oğlum onu böyle değil şöyle yap’ demekle bu iş öğrenilmez. Biz kendimiz de çok çile çektik ama üstüne basa basa yeri geldi sert olduk yeri geldi anlatarak başka türlü öğretemezsin. Eski öğrencilerle şimdiki öğrenciler bir değil ki, eski ustalarla şimdiki ustalar da bir olamaz. Bu işi yaptık Allah bereket versin, çocuklarımızı okuttuk, evlendirdik. Zamanla işini düzgün yapıp müşteri kazanmak önemli olan. Sayısız önlük değiştirdim sayısını bilmiyorum bunların hepsi emek" dedi.

Onlarca anı biriktirdi

Her mesleğin zor tarafları olduğu gibi kendi mesleklerinin de zorluklarından bahseden Ömürlü başına gelen bazı ilginç olayları da şöyle paylaştı: "Bir subay geldi botuna fermuar dikeceğim. Bir tanesini kestim, fermuarlar içten olur. Öbürünü de kestim. Bir baktım biri içten biri dıştan kesimi. Botu kesmişim. Ne yapayım edeyim derken her iki tarafı da kestim ve çift fermuarlı oldu. Hatayı kapatmak önemli olan. Geldiğinde durumu anlattım o da ‘Önemli değil çok güzel olmuş’ dedi. Mesleğin böyle işleri de var. Adam diyebilirdi ‘Bu böyle olmaz karşılayacaksın’ bunu dese karşılayacağız. Başka bir gün bir kız geldi. ‘Abi benim ayakkabılar var kalıpta’ dedi. Sıfır ayakkabı. ‘Baban gelsin’ dedim ‘Trafik sıkışık babam arabada’ dedi verdim gitti. Meğerse tokatçıymış. Sıfır ayakkabıyı verdim gitti. 2-3 gün sonra ayakkabının sahibi geldi. Dedim ‘verdim o ayakkabıyı’ adam da ‘ben almadım’ deyince yenisini almak zorunda kaldım. Yüzlerce, binlerce insan geldi geçti buradan. Bu dükkanda 30 senedir hizmet veriyorum. Herkesi tanımam mümkün değil ama müşteriler beni tanır"